Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży

• Zaburzenia odżywiania zalicza się do zaburzeń psychicznych, które wymagają specjalistycznego leczenia. Powszechnie wiadomo, że do najczęściej ukazujących się rodzajów tych zaburzeń zalicza się anoreksję i bulimię. Należy zaznaczyć, że powodem rozwinięcia się choroby nie są jedynie media i narzucony społecznie kanon piękna. Dokładne przyczyny diagnozuje się bardzo indywidualnie, w zależności od jednostki, niemniej jednak wspomniany powyżej model biopsychospołeczny ma znaczny wpływ. Można powiedzieć tylko, że w dużej mierze powodem powstania zaburzeń odżywiania okazuje się dążenie do bycia idealnym, a ta właśnie idealność jest bardzo intensywnie propagowana w mediach społecznościowych i telewizji. Niepokojące jest to, że według badań, w przeciętnym liceum co 4-6 nastolatek ma problemy z anoreksją bądź bulimią.
• Anoreksja, inaczej jadłowstręt psychiczny jest jednym z najczęściej występujących rodzajów zaburzeń odżywiania. We wczesnym stadium choroby charakteryzuje się bardzo nasilonym lękiem przed przytyciem, ciągłym kontrolowaniem masy ciała, nieustającym myśleniem o jedzeniu oraz jego redukcji i znacznym spadkiem wagi. W przypadku kobiet jest to również utrata miesiączki. W późniejszym etapie dochodzi do poważnego wyniszczenia organizmu, czego skutkiem okazać się może nawet śmierć.
• Bulimia, czyli żarłoczność psychiczna charakteryzuje się częstymi napadami objadania się. Osoba w ciągu krótkiego czasu potrafi spożyć ogromne ilości wysoko kalorycznego jedzenia. Po takim napadzie osobę dotykają wyrzuty sumienia, co kończy się wymiotami oraz nadużyciem środków przeczyszczających. Ogromnemu poczuciu winy towarzyszą depresyjne myśli, niska samoocena i brak wartości siebie.
• W jaki sposób myślą osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania? Przede wszystkim na co dzień towarzyszy im silny lęk przed przytyciem. Osoby te mają zaburzony obraz własnej sylwetki. Zjawisko to jest szczególnie charakterystyczne dla osób z anoreksją – postrzegają siebie znacznie grubszymi niż są w rzeczywistości. Obsesyjnie skoncentrowani są na własnej wadze chcąc ją oczywiście zredukować. Relacja z jedzeniem również nie jest zdrowa. Osoba całymi dniami myśli o jedzeniu, co najczęściej wiąże się z jego unikaniem. Co ciekawe osoby z zaburzeniami odżywiania mają złudne poczucie kontroli nad własnym ciałem.
• Mówiąc o zaburzeniach odżywiania należy zaznaczyć, że na znacznie większe ryzyko narażone są kobiety. Okres dojrzewania ma kluczowe znaczenie. Między innymi z fizjologicznego punktu widzenia, albowiem w okresie dojrzewania wzrost masy ciała jest większy u dziewczynek niż u chłopców. Okres największego ryzyka zachorowania szacuje się na wiek od 14 do 18 lat, ale obecnie pacjenci są coraz młodsi, nawet 7 letni. Zaskakujące okazać może się to, że zaburzenia odżywiania rozpoznać można na wczesnych etapach życia, u dziecka. Wzorem do naśladowania jest rodzic, więc przykładowo obserwując zachowania matki będącej na ścisłej diecie, dziecko może powielać te zachowania, bacznie obserwując zachowania rodzica.
• W jaki sposób leczyć zaburzenia odżywiania? Przede wszystkim, leczenie należy rozpocząć jak najszybciej. Im późniejszy etap choroby, tym niestety trudniej wrócić do całkowitego zdrowia. Podstawą jest specjalistyczna pomoc w postaci terapii. Systematyczne wizyty u psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty są najbardziej skuteczne i zdecydowanie zapewniają zadowalające efekty. Do najbardziej popularnych metod zalicza się terapię poznawczo-behawioralną, systemową oraz psychodynamiczną. Bez podjęcia terapii wraz z leczeniem specjalistycznym, szanse na powrót do zdrowia są znikome. W przypadku, gdy choroba występuje już w stanie zaawansowanym, konieczna jest hospitalizacja.

Instytucje do których można się zwrócić w celu otrzymania pomocy:

• Centrum Medyczne w Krakowie
• Poradnia w Rzeszowie + infolinia 503-504-501
• SENS Gabinety Psychoterapii
• Ewa Szpir
• Ogólnopolskie Centrum Zaburzeń Odżywiania 
• Fundacja Drzewo Życia